 |
Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ (14 Σεπτεμβρίου)
ό 326 ἡ Ἁγία Ἑλένη πῆγε στούς Ἁγίους Τόπους νά προσκυνήσει, καί νά εὐχαριστήσει τόν Κύριο γιά τούς θριάμβους τοῦ γιοῦ της. Πηγαίνοντας ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀρχίζει νά ἀναζητᾶ τόν Τίμιο Σταυρό. Φτάνοντας στό Γολγοθά διατάζει νά γκρεμιστεῖ ὁ ναός τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης. Ἐκεῖ βρίσκουν τρεῖς σταυρούς. Καί μήν ξέροντας ποιός ἀπό τούς τρεῖς εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός, ὁ Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ἀκούμπησε κάποιας εὐσεβέστατης νεκρῆς γυναίκας τό σῶμα της διαδοχικά καί στούς τρεῖς σταυρούς. Μόλις ἀκούμπησε ἡ γυναίκα στόν Τίμιο Σταυρό ἀναστήθηκε. Μαθεύτηκε γρήγορα τό νέο καί πλῆθος κόσμου ἄρχισε νά ἔρχεται γιά νά προσκυνήσουν. Ὕψωσαν τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στό ναό καί σέ μέρος ψηλό γιά νά μπορέσουν νά τόν δοῦν καί νά τόν προσκυνήσουν ὅλοι. Ὁ Σταυρός εἶναι τό ὅπλο ὅλων τῶν χριστιανῶν κατά τοῦ διαβόλου.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου, καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ, τούς οἰκτιρμούς σου δώρησαι Χριστέ ὁ Θεός· εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατά τῶν πολεμίων· τήν συμμαχίαν ἔχοιεν τήν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.
Μεγαλυνάριον.
Σήμερον ἡ κτίσις πᾶσα Σωτήρ, πόθῳ ἀνυψοῦσα, τόν πανάγιόν σου Σταυρόν, τήν φωνήν σου αἴρει, καί πίστει ἐκβοᾷ σου· Δώρησαι τῷ λαῷ σου, Λόγε τήν χάριν σου.
Μνήμη Ἁγίων Πατέρων ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (14 Σεπτεμβρίου)
ραγματοποιήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη κατά τῶν Μονοθελητῶν τό ἔτος 680.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Τήν Σύνοδον τήν Ἕκτην ἱερῶς συγκροτήσαντες, θεόσοφοι Πατέρες ἑκατόν ἑβδομήκοντα, αἱρέσεων ἐλύσατε ἀχλύν, λαμπρότητι δογμάτων εὐσεβῶν· διά τοῦτο τήν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν, τιμῶμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ βεβαιοῦντι δι’ ὑμῶν, πίστιν τήν Ὀρθόδοξον.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.
Τούς τῷ φωτί τῶν ἀρετῶν ἐκλάμψαντας, καί ἐν Συνόδῳ τῇ Ἕκτῃ κηρύξαντας, τόν Χριστόν διπλοῦν ταῖς φύσεσι, καί ἐνεργείαις καί θελήσεσι, Πατέρας τούς θεόφρονας τιμήσωμεν, ὡς μύστας εὐσεβείας καί ἐκφάντορας· Χριστῷ γάρ ὑπέρ ἡμῶν πρεσβεύουσι.
Μεγαλυνάριον.
Τούς τήν ἕκτην Σύνοδον τήν σεπτήν, ἐν τῷ Βυζαντίῳ, συγκροτήσαντας, εὐσεβῶς, ἱερούς Πατέρας, τιμήσωμεν συμφώνως, ὡς πρεσβευτάς ἐνθέους, ἡμῶν πρός Κύριον.
Ἅγιος Μακάριος ὁ Ὁσιομάρτυρας ὁ Νέος (14 Σεπτεμβρίου)
πῆρξε μαθητής καί μιμητής τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνα (1486 – 1489, 1497 – 1498).
Ἦταν ὡραῖος στό σῶμα καί τήν ψυχή καί ζηλωτής στίς ἀρετές. Τόν κατέλαβε ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου καί γι’ αὐτό πῆρε ἄδεια καί εὐλογία ἀπό τόν Πατριάρχη Νήφωνα, ἀποχώρησε ἀπό τό Ἅγιον Ὅρος καί πῆγε στήν Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ βρῆκε ἕνα συγκεντρωμένο πλῆθος Ὀθωμανῶν, στούς ὁποίους δίδαξε μέ θέρμη τό μυστήριο τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Χριστοῦ. Ἀγριεμένοι οἱ Ὀθωμανοί, ὅρμησαν κατά τοῦ Ἁγίου καί μέ μαχαίρια καί ξύλα πλήγωσαν πολύ τό σῶμα του, καί ἀφοῦ τόν συνέλαβαν τόν ἔριξαν στή φυλακή. Τήν ἑπομένη μέρα ὁ Μακάριος στό κριτήριο, ἄκουσε ἀμετάπειστος τίς κολακεῖες καί τίς ὑποσχέσεις τῶν Τούρκων, πού προσπαθοῦσαν νά μεταστρέψουν τό φρόνημά του.
Στίς προτροπές αὐτές ὁ Ἅγιος ἀπαντοῦσε: «Μακάρι καί σεῖς νά γνωρίζατε τήν ἀληθινή καί ἀκατηγόρητη πίστη μας καί νά εἴχατε βαπτιστεῖ στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καί νά εἴχατε ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν πλανεμένη θρησκεία σας».
Οἱ Ὀθωμανοί ὅταν ἄκουσαν αὐτά, τόν βασάνισαν πιό ἄγρια καί τελικά τόν ἀποκεφάλισαν τό 1527. Κατ’ ἄλλες πληροφορίες τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου ἔγινε τό 1507.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
