 |
Ἅγιοι Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος καὶ Κέλσιος οἱ Μάρτυρες (14 Οκτωβρίου)
ἱ γονεῖς τοῦ Ναζαρίου (Ἀφρικανός καί Περπετούα) λέγεται ὅτι ὑπῆρξαν μαθητές τοῦ Ἀπ. Πέτρου, ὁ ὁποῖος τούς εἵλκυσε στήν χριστιανική πίστη καί τούς βάπτισε. Ὁ γιός τους ἔμεινε ὀρφανός σέ νεαρή ἡλικία, μέσα σέ μία διεφθαρμένη κοινωνία. Ἀλλά ὁ Ναζάριος εἶχε κληρονομήσει τίς ἀρετές τῶν γονέων του. Ἔμεινε ἁγνός καί ἄμεμπτος, σύμφωνα μέ τήν συμβουλή τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα Ἀπ. Πέτρου, πού λέει: «Τᾶς ψυχᾶς ὑμῶν ἠγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας». Ὀφείλετε, λέει ὁ Ἀπ. Πέτρος, νά κάνετε ἁγνές καί καθαρές τίς ψυχές σας ἀπό κάθε ἀκάθαρτο πάθος καί ἐπιθυμία καί κλίση, μέ τήν ὑπακοή σας στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.
Καί ὁ Ναζάριος ὄχι μόνο ἔμεινε ἁγνός μέσα στό διεφθαρμένο κοινωνικό του περιβάλλον, ἀλλά ὅταν ἔγινε 20 χρονῶν διαμοίρασε τά ὑπάρχοντά του στούς φτωχούς καί ἄρχισε περιοδεῖες, κηρύττοντας τό Εὐαγγέλιο μέ πολλή καρποφορία.
Ὅταν πῆγε στά Μεδιόλανα, συνάντησε δυό εὐσεβεῖς ἄνδρες, τόν Προτάσιο καί τόν Γερβάσιο. Ἐκεῖ, καί οἱ τρεῖς μαζί διά τοῦ θείου λόγου πέτυχαν πολλές κατακτήσεις. Ὄχι μόνο ἀπό τόν ὄχλο, ἀλλά καί ἀπό τίς ἀνώτερες κοινωνικές τάξεις.
Κατόπιν ὁ Ναζάριος πῆγε στήν Γαλλία, ὅπου μέ τό δίχτυ τοῦ λόγου εἶχε πολλές ἐπιτυχίες. Μεταξύ αὐτῶν πού πίστεψαν, ἦταν καί μία νεαρή ψυχή, ὁ Κέλσιος.
Ὅταν ὁ Ναζάριος ἐπέστρεψε στά Μεδιόλανα, τόν συνέλαβαν. Προηγουμένως εἶχαν συλλάβει καί τούς Προτάσιο καί Γερβάσιο. Ὁ ἔπαρχος Ἀννουλῖνος, ὅταν εἶδε ὅτι δέν ἄλλαζαν τήν πίστη τους, ὅλους, μαζί μέ τό νεαρό Κέλσιο, τούς ἀποκεφάλισε.
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελωδός (14 Οκτωβρίου)
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελωδός ἀνατράφηκε ἀπό τόν εὐσεβῆ Σέργιο, πού ἦταν πατέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ.
Ὁ Σέργιος ἦταν ὑπουργός οἰκονομικῶν τοῦ Χαλίφη τῶν Ἀράβων. Ὁ Ἰωάννης καί ὁ Κοσμᾶς εἶχαν ἀγάπη καί ἔφεση πρός τήν μάθηση εἴτε αὐτή ἀφοροῦσε τίς ἐπιστημονικές γνώσεις εἴτε τίς ἱερές γνώσεις τῆς θρησκείας μας. Γι’ αὐτό τό λόγο ὁ Σέργιος προσπαθοῦσε νά τούς βρεῖ ἕνα σοφό δάσκαλο. Ἡ εὐκαιρία πού ἔψαχνε παρουσιάστηκε ὅταν οἱ Ἄραβες σέ μία λεηλασία πού ἔκαναν στή Σικελία ἔπιασαν αἰχμάλωτο τόν μοναχό Κοσμᾶ ἀπό τήν Καλαβρία. Ὁ Σέργιος τόν ἐλευθέρωσε καί τοῦ πρόσφερε τήν φιλοξενία του μέ ἀντάλλαγμα νά διδάξει τούς υἱούς του.
Ὁ Κοσμᾶς ἦταν ἄνδρας ἐγκυκλοπαιδικώτατος, εἶχε σπουδάσει Θεολογία, Φιλολογία, Μαθηματικά καί ἦταν ἱκανός νά διδάξει φιλοσοφία καί ρητορική. Γνώριζε ἐπίσης μουσική καί ποίηση. Ὑπό τήν καθοδήγησή του λοιπόν ὁ Ἰωάννης καί ὁ Κοσμᾶς προέκοψαν λαμπρῶς.
Μετέβησαν στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἔγιναν δεκτοί ἀπό τήν Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα. Ὁ Κοσμᾶς μετά ἀπό προτροπή τοῦ Πατριάρχη τῶν Ἱεροσολύμων χειροτονήθηκε τό 743 ἐπίσκοπος Μαϊουμᾶ, ἡ ὁποία ἀρχαιότερα ὀνομαζόταν Ἀνδήδων καί ἦταν παραθαλάσσια πόλη στήν Παλαιστίνη.
Διετέλεσε τά καθήκοντά του μέ ἐπιμέλεια καί εὐσυνειδησία.
Ὁσία Παρασκευὴ ἡ Νέα (14 Οκτωβρίου)
αταγόταν ἀπό τούς Ἐπιβάτες τῆς Θράκης.
Ἀπό μικρή ἔκανε ἀγαθοεργίες καί ὅταν μεγάλωσε ἔφυγε ἀπό τό πατρικό της σπίτι καί πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά προσκυνήσει τά ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων.
Ἀπό ἐκεῖ ἀναχώρησε στήν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου, ὅπου γιά πέντε χρόνια εἶχε ἀναλάβει τήν περιποίηση κάποιου ναοῦ. Κατόπιν ἔφυγε στούς Ἁγίους Τόπους καί ἐγκαταστάθηκε σέ μία γυναικεία Μονή, ὅπου γιά ἀρκετά χρόνια ἀσκήθηκε στήν ἀρετή.
Ἔπειτα ἀναχώρησε πάλι στήν Κωνσταντινούπολη καί ἀπό ἐκεῖ στήν Καλλικράτεια τῆς νοτιοανατολικῆς Θράκης, ὅπου παρέμεινε δύο χρόνια στό ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ἐκεῖ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Τήν ἀκολουθία της συνέγραψε ὁ Συρίγος Μελέτιος.
Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θαυματουργός ὁ Ἀγαλλιανός Ἀρχιεπίσκοπος Μηθύμνης (14 Οκτωβρίου)
εννήθηκε τό 1492 στό χωριό Φάραγγα τῆς Μυτιλήνης (κοντά στήν Καλλονή) καί ἐπονομαζόταν Ἀγαλλιανός. Ὁ πατέρας του Ἐμμανουήλ Ἀγαλλιανός ἦταν ἱερέας στή Μυτιλήνη.
Ὁ Ἰωάννης (αὐτό ἦταν τό πρῶτο του ὄνομα), σέ νεαρή ἡλικία παντρεύτηκε καί ἔγινε καί αὐτός ἱερέας. Μετά τόν θάνατο τῆς γυναίκας του καί τῶν παιδιῶν του, ἐκτός ἀπό ἕνα, τόν Μεθόδιο, ἀπό κάποια ἐπιδημική ἀρρώστια, ἀποσύρθηκε στόν Ταξιάρχη τοῦ Λειμώνα, ἀσχολούμενος μέ μελέτη, προσευχή καί τήν καλλιέργεια τοῦ πατρικοῦ κτήματος.
Στά χρόνια της Τούρκικης κατοχῆς τοῦ νησιοῦ, πρόσφερε μεγάλες καί σημαντικές ὑπηρεσίες στά ἐκεῖ μοναστήρια καί στούς ὑπόδουλους χριστιανούς.
Γιά ὅλα αὐτά, καθώς καί γιά τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του, ἔγινε ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Β’ τό 1531 Μητροπολίτης Μηθύμνης. Καί στό νέο του πόστο ὁ Ἰγνάτιος ἀναδείχτηκε ἄριστος ποιμένας καί ἔτσι θεάρεστα ἀφοῦ ποίμανε τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, ἀπεβίωσε εἰρηνικά τό 1566.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τόν ποιμενάρχην Μηθύμνης Ἰγνάτιον ᾄσμασι, τόν μετά πάντων ἁγίων δοξασθέντα ἐν θαύμασιν, ὑμνήσωμεν ἀπαύστως οἱ πιστοί, συμφώνως ἐν τῇ τούτου ἑορτῇ, καί ὡς πλεῖστα κατιδόντες ὑπ’ αὐτοῦ, θεραπευθέντα πάθη ἐκβοήσωμεν. Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
