 |
Ἁγία Φεβρωνία ἡ Ὁσιομάρτυς ἡ πολύαθλος (25 Ιουνίου)
Ὁσιομάρτυς Φεβρωνία ἐμόναζε σέ κάποιο μοναστήρι τῆς πόλεως Νισίβεως τῆς Μεσοποταμίας μαζί μέ τή θεία της Βρυαίνη καί τήν ἀδελφή Θωμαΐδα, διότι ὅλες οἱ ἄλλες μοναχές, ἀφοῦ ἐπληροφορήθηκαν ὅτι ἔρχονταν στή μονή πρός σύλληψή τους στρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνος Σελήνου (288 μ.Χ.), κατά τούς διωγμούς τοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ἐζήτησαν σωτηρία διά τῆς φυγῆς. Προσελθόντες δέ οἱ στρατιῶτες τίς ἀπήγαγαν πρός τόν Σελῆνο, ὁ ὁποῖος καί ἐπέβαλε τήν Ὁσία Φεβρωνία σέ φρικότατα βασανιστήρια, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νά θυσιάσει στά εἴδωλα καί νά δεχθεῖ ὡς σύζυγό της τόν Λυσίμαχο, ἀνεψιό τοῦ ἡγεμόνος. Μέ προσευχές καί πνευματική ἀνδρεία, ἐπιθυμοῦσα νά γίνει «τῆς μελλούσης δόξης κοινωνός» ἐδέχθηκε τό μαρτυρικό δι’ ἀποκεφαλισμοῦ τέλος αὐτῆς, τό 304 μ.Χ.
Ἡ Σύναξις αὐτῆς ἐτελεῖτο στό ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ πού εὑρισκόταν στήν Ὀξεία.
Ὅσιος Διονύσιος κτίτωρ Ἱερᾶς Μονῆς Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους (25 Ιουνίου)
Ὅσιος Διονύσιος καταγόταν ἀπό τό χωριό Κορησσός Καστορίας καί ἐγεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Ἦταν ἀδελφός τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου († 11 Ἰανουαρίου), ἡγουμένου τῆς μονῆς Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί Ἐπισκόπου Τραπεζοῦντος. Ὁ Ὅσιος, σέ νεαρή ἡλικία, ἀκολούθησε τόν ἀδελφό του Θεοδόσιο. Ἀπό ἐκεῖνον ἐδιδάχθηκε τά τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τοῦ ἀσκητικοῦ βίου. Ὅταν ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ἔγινε Ἐπίσκοπος Τραπεζοῦντος, ὁ ἀδελφός του Διονύσιος τόν ἐπισκέφθηκε. Ἀπό τόν Θεοδόσιο ἐκάρη μοναχός καί ἀργότερα, τό 1346, ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Ἱερισσοῦ. Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐγνωρίσθηκε μέ τόν αὐτοκράτορα Ἀλέξιο Κομνηνό (1350 – 1390 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος τόν ἐβοήθησε νά τελειώσει τήν ἀνοικοδόμηση τῆς ἱερᾶς μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου πού εἶχε ἀρχίσει στό Ἄγιον Ὄρος, ἡ ὁποία μέχρι σήμερα εἶναι γνωστή μέ τό ὄνομά του, μονή Διονυσίου. Γιά τό λόγο αὐτό ἐξασφάλισε καί τό μέλλον τῆς μονῆς μέ Χρυσόβουλο, τό ὁποῖο ἐκδόθηκε τό Σεπτέμβριο τοῦ 1374. Ὁ Ὅσιος Διονύσιος, ἀφοῦ παρέλαβε τό Χρυσόβουλο, ἐπέστρεψε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη στόν Ἄθωνα. Κατά τήν ἐπιστροφή του εὑρῆκε λεηλετημένη τή μονή καί διαπίστωσε ὅτι ὅλοι οἱ μοναχοί εἶχαν αἰχμαλωτισθεῖ. Ἀναζητώντας τους μετέβη στή Βιθυνία, ὅπου εὑρῆκε τούς μοναχούς, τούς ὁποίους ἀφοῦ ἐξαγόρασε ἀπό τούς πειρατές τούς ὁδήγησε πάλι στό Ἅγιον Ὄρος. Τό 1380 ἐπισκέφθηκε, γιά τήν ἐνίσχυση τῆς μονῆς, τήν Τραπεζούντα, καί, τό 1382, τήν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη στήν Τραπεζούντα, τό 1388, καί ἐκηδεύθηκε ἀπό τόν αὐτάδελφό του Θεοδόσιο στό ναό Χρυσοκεφάλου τῆς Τραπεζοῦντος.
Ἅγιος Προκόπιος ὁ Ὁσιομάρτυρας ἐκ Βάρνας (25 Ιουνίου)
Ὁσιομάρτυρας Προκόπιος καταγόταν ἀπό τά πλησιόχωρα μέρη τῆς Βάρνας καί ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν ἐπῆγε στό Ἅγιον Ὄρος καί ἐμόνασε στή Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὡς ὑποτακτικός τοῦ γέροντος Διονυσίου. Ὡς μοναχός διακρίθηκε γιά τίς ἀρετές καί τήν ἀσκητική βιοτή του. Ἀργότερα, ἐγκατέλειψε τή μοναχική ζωή, ἔφθασε στή Σμύρνη καί εὑρισκόμενος σέ ἀπόγνωση, ἐξισλαμίσθηκε. Κατόπιν ὅμως, οἱ τύψεις συνειδήσεως πού εἶχε γιά τό βαρύ πνευματικό ὀλίσθημά του, τόν ἐφεραν μέ δάκρυα μετανοίας σέ κάποιο πνευματικό, στόν ὁποῖο ἐξομολογήθηκε καί ἐπῆρε τίς ἀνάλογες συμβουλές παρηγοριᾶς καί ἀνανήψεως. Κατόπιν προσευχήθηκε μέ θέρμη στήν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἐξεκίνησε γιά τόν κριτή τῆς πόλεως.
Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυρας ἐξ Ἀτταλείας (25 Ιουνίου)
Ἅγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ἐγεννήθηκε στά μέρη τῆς Ἀττάλειας ἀπό γονεῖς εὔπορους καί εὐσεβεῖς. Νήπιο ἀκόμα, ὁ Γεώργιος ἁρπάχθηκε ἀπό τόν ἀγᾶ Προύσαλη, κατά τίς συνηθισμένες ἁρπαγές Χριστιανόπουλων ἀπό τούς Τούρκους, ἐξισλαμίσθηκε καί ὀνομάσθηκε Μεχμέτ. Ὅταν ἦλθε σέ ἡλικία γάμου, ἐνυμφεύθηκε τή θυγατέρα τοῦ ἀγᾶ. Μέ τήν προτροπή τῶν θεοσεβῶν γονέων του, μία Χριστιανή ὑπηρέτρια τοῦ Γεωργίου, ὀνομαζόμενη Μαρία, ἀποκάλυψε σ’ αὐτόν γιά τήν καταγωγή του καί τόν τρόπο τοῦ ἐξισλαμισμοῦ του. Μέ τήν πρόφαση ὅτι θά ἐπήγαινε γιά προσκύνημα στή Μέκκα, ὁ Γεώργιος, μαζί μέ τή Μαρία, ἦλθε στούς Ἁγίους Τόπους, ὅπου παρέμεινε γιά δύο χρόνια. Κατόπιν ἔφθασε στήν πόλη Κρήνη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου ἐνυμφεύθηκε τήν Ἑλένη Μαυρογιάννη.
Ἅγιος Νίκων ὁ Ἱερομάρτυρας τῆς Ὄπτινα (25 Ιουνίου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Νίκων, κατά κόσμον Νικόλαος, ἐγεννήθηκε στίς 26 Σεπτεμβρίου 1888 στή Μόσχα ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί φιλόθεους, τόν Μητροφάνη καί τή Βέρα Μπελϋάεφ. Ἡ οἰκογένεια, μετά τήν εὐλογημένη ἐπίσκεψη στήν οἰκία τους τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης, ἔφερε τόν Νικόλαο στή Σκήτη τῆς Ὄπτινα. Ἐδῶ ὁ Νικόλαος, στίς 24 Μαΐου 1915, ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα Νίκων καί ἄρχισε τόν ἀγώνα γιά τήν πνευματική ἄνοδο. Ἡ χειροτονία του εἰς διάκονον ἔγινε στίς 30 Ἀπριλίου 1916 καί ἡ εἰς πρεσβύτερον στίς 3 Νοεμβρίου 1917.
